ณ มหาลัยดังแห่งหนึ่ง มีนักศึกษาคนหนึ่งเรียนบัญชีได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ก็จะมีเจ้าของบริษัทมาเชิญให้ไปทำงานกับเขาด้วย เป็นบริษัทให้มาก เมื่อถึงวันที่นักศึกษาคนนี้ไปรายงานตัวที่บริษัท เจ้าของบริษัทก็ตื่นเต้น ออกไปตอนรับด้วยตัวเอง พร้อมกับพาเดินชมบริษัท โต๊ะทำงานแลละได้รู้จักเพื่อนๆร่วมงาน พอเสร็จ เจ้าของบริษัทก็ถามคำถามหนึ่งขึ้นมา
"คุณเคยล้างเท้าให้คุณแม่คุณไหม"
เขาตอบว่า
"ไม่เคยครับ"
เจ้าของบริษัท เลยบอกว่า
''งั้นผมไม่รับคุณเข้าทำงาน เชิญครับ"
เด็กหนุ่มคนนั้นกลับไปแบบงุนงง พอกลับไปถึงบ้านก็เลยถามแม่ว่า
"แม่ๆๆ เจ้าของบริษัทเขาบอกว่าเขาไม่รับลูกเข้าทำงาน เพราะว่าไม่เคยล้างเท้าแม่ ผมขอล้างเท้าแม่หน่อยนะ"
แม่บอกว่า
"ไม่ได้หรอกจะเอามือที่รับพระราชทานปริญญาบัตร มาล้างเท้าสกปรกแบบนี้ไม่ได้หรอก มันไม่สมควร"
แต่ลูกก็ได้ขอร้องผู้เป็นแม่หลายต่อหลายครั้ง แม่ก็เลยต้องยอม เด็กหนุ่มได้เตรียมน้ำอุ่น ผ้าสะอาด แล้วเอาเท้าแม่แช่ลงในน้ำนั้น นั้นเป็นการจับเท้าของแม่เป็นครั้งแรกของเขา เขามองดูเท้าของแม่ แล้วน้ำตาก็ค่อยไหลออกมา เพราะภาพที่เห็น เท้าของแม่มีแม่รอยแตก มีแต่ความหยาบกระด้าง มีแต่เรื่องราวสู่ชีวิต เขาคิดว่าเท้าคู่นี้ต่างหากที่สมควรได้รับปริญญาบัตรที่แท้จริง เขาเช็ดเท้าให้แม่แล้วด้วยผ้านุ่มๆ ทาโลชั่น แล้วก้มลงกราบแม่ โอบกอดแม่ น้ำตาก้ไหลออกมาด้วยความปิติ....
เด็กหนุ่มกลับไปหาเจ้าของบริษัทอีกครั้งบอกว่า
"ผมไม่ได้โกรธหรอกครับที่ไม่ให้ผมทำงานที่นี่ แต่ผมจะขอบพระคุณมากครับที่ทำให้ผมได้ล้างผมของแม่ ผมรู้แล้วครับว่าสิ่งสำคัญที่สุดคืออะไร ความกตัญญูรู้คุณครับ"
เจ้าของบริษัท ได้ยินก็ตอบว่า
"พรุ่งนี้คุณมาทำงานได้"
คุณหล่ะล้างเท้าให้แม่คกันหรือยัง กลับบ้านวันนี้อย่าลืมล้างเท้าให้ท่าน หรือโทรไปหาท่านบ้างก็ดี ท่านรอคุณอยู่ตลอดเวลา รักแม่และพ่อให้มากๆ..
วันนี้คุณทำอะไร เพื่อแม่และพ่อแล้วหรือยัง ดีใจที่ทุกคนให้ความสำคัญ คุณพร้อมหรือยังที่จะทำให้ท่านสบาย ก่อนที่จะสายเกินไป ต้องรีบทำให้ท่านสบาย เพราะท่านเหนื่อยมาทั้งชีวิต
